Dit beroemde restaurant gaat na meer dan 25 jaar dicht
In dit artikel:
Haags restaurant Wox sluit zaterdag definitief de deuren, na ruim een kwart eeuw op het toneel van de stad. Eigenaar en chef-kok Lucien Bastiaan (61) en zijn vrouw Bahija Elhaidar (55) nemen afscheid van hun zaak aan het Lange Voorhout en blikken terug op een lange, onconventionele carrière in de horeca.
Het paar begon ongeveer 26 jaar geleden met een eerste eigen restaurant in de Parkstraat. Door snel oplopende populariteit verhuisden ze na twee jaar naar een groter pand op het Buitenhof; later, in 2008, kochten ze restaurant Saur en vestigden Wox op het Lange Voorhout. In die periode runden ze soms twee zaken tegelijk, totdat Wox als enige overbleef. Bastiaan nam ervaringen mee uit eerdere keukens — van visrestaurant It Rains Fishes tot het Franse Saur en het vroeg Nederlandse De Tijger, een van de eerste Japanse restaurants — en combineerde die invloeden met indrukken van reizen naar Indonesië, Japan en Thailand.
Wox verwierf bekendheid door een vernieuwend concept: shared dining en een caféachtige, feestelijke na-sfeer waarin muziek en losheid deel uitmaakten van de ervaring. Die manier van eten en samen delen haalt Bastiaan terug naar zijn Haagse roots: opgroeien in de multiculturele Schilderswijk en het delen van gerechten met Surinaamse en Marokkaanse vrienden vormde volgens hem de voedingsbodem voor het restaurantconcept. De mix van wereldkeuken, gedeelde borden en feestelijkheid was onderscheidend en trok een breed publiek — van politici en zakenmensen tot marktkramers en straatverkopers.
Toch waren er ook kritische noten: recensenten klaagden soms over harde muziek of de sfeer, en het personeelstekort in de branche merkte Bastiaan ook. Tegelijk benadrukt hij het geluk met trouwe medewerkers, zoals manager Wendy Cheung die 23 jaar bij Wox werkte. Hun zoon Boris (30) staat sinds enkele jaren in de keuken, maar wil de zaak niet overnemen; Bastiaan begrijpt dat nu niet het juiste moment is om iets nieuws te starten.
Waarom sluiten als het nog goed loopt? Voor Bastiaan speelt meerdere factoren mee: de wens om andere dingen te doen, het opbouwen van een freelancepraktijk als gastkok (aanbiedingen voor evenementen, Ibiza, privé-diners), en de realiteit van leeftijd en arbeidsdruk na decennia lange werkdagen. Hij wil een ruimte vinden om zelf sauzen en bereidingen te maken en vaker op locatie te koken. Bahija wil eerst rust nemen maar verwacht ook actief te blijven, onder meer door producenten en wijnleveranciers te bezoeken.
Wox sluit met een laatste avond, al blijven er nog enkele maaltijdboxen rond Kerst beschikbaar. Bastiaan zegt dat de sluiting weloverwogen is: emotioneel beladen, maar ook voldaan. Hij vertrekt als een chef die zijn eigen, herkenbare signatuur heeft nagelaten in de Haagse horeca — vooral door het introduceren van gedeelde gerechten en een ongedwongen, feestelijke eetervaring die in Nederland destijds nog weinig voorkwam.