Familie ziet hoe spelers en trainers toeleven naar WK-droom Curaçao: 'Is geen snoepreisje'

In dit artikel:

Gervane Kastaneer, voormalig ADO Den Haag-speler, merkt dat de steun voor het Curaçaose voetbal sinds zijn debuut flink is toegenomen. Waar hij zeven jaar geleden nog ongemerkt over het eiland liep, wordt hij nu regelmatig aangesproken en aangemoedigd door onbekenden en familieleden van oude klasgenoten. Die opleving hangt samen met de reële kans van Curaçao om zich te plaatsen voor het WK 2026 in Noord-Amerika: de ploeg, onder leiding van Haagse bondscoach Dick Advocaat, moet eerst twee thuisduels winnen van Jamaica en Trinidad & Tobago en speelt daarna nog twee kwalificatiewedstrijden in november.

De saamhorigheid op het eiland is groot; spelers krijgen zowel van directe familie als van onbekenden veel steun. Keeperstrainer Raymond Mulder (voormalig langjarige keeperstrainer bij ADO), die recent van Beerschot naar FC Dordrecht verhuisde, ervaart datzelfde draagvlak. Zijn vrouw is regelmatig bij trainingen aanwezig en plaatst de nationale opdrachten nadrukkelijk niet als toeristische uitstapjes — het team werkt intensief aan voorbereidingen, analyses en video’s. Zij hoopt stiekem dat zijn zomervakantie door het WK wordt vervangen zodat ze kan meereizen.

Aanvaller Kenji Gorré illustreert hoe familiebanden verweven zijn met het team: zijn vader Dean Gorré is assistent van Advocaat en oud-bondscoach van Suriname, terwijl zijn moeder van Curaçao komt. Kenji’s telefoon stroomt over van berichten; op het eiland zijn wedstrijden gesprek van de dag, met muziek, feeststemming en veel trots.

Context: een succesvolle WK-kwalificatie zou historisch zijn voor Curaçao en verklaart de uitgesproken betrokkenheid van eilandbewoners en de brede emotionele investering van spelers en staf. De combinatie van familieverbanden, diaspora‑netwerken en de komst van ervaren stafleden uit Nederland versterkt het geloof dat Curaçao een serieuze kanshebber is in de kwalificatiecampagne.