Niet alleen Amsterdam 750 jaar, maar ook Ter Aar: 'Onze natuur is net zo mooi als een Rembrandt'
In dit artikel:
Ter Aar viert dit jaar – toevallig samen met Amsterdam – zijn 750-jarig bestaan. Het hele jaar door zijn er activiteiten georganiseerd: feestavonden, sportevenementen, een gezamenlijke kerkdienst en een speciale tentoonstelling in het dorpsmuseum die tot het einde van het jaar te zien is. Exacte geboortedatum is niet vast te stellen, maar de eerste schriftelijke vermelding dateert uit 1275, aldus Flip Vonk (81), voorzitter van de lokale Cultuur Historische Vereniging.
De geschiedenis van de voormalige gemeente Ter Aar (in 2007 gefuseerd met Nieuwkoop en Liemeer) omvat ook de kernen Aardam, Korteraar, Langeraar en Papenveer. In het museum licht Vonk onderdelen van de expositie toe met gebruiksvoorwerpen die sociale en economische omstandigheden uit het verleden illustreren, zoals stroopkannen die herinneren aan armoede en zuinigheid — vandaar het beeldje ‘De Strooplikker’.
Langeraar vormt met de Heilige Adrianuskerk het sociale hart van het dorp, volgens buurtbewoonster Betsie van Hameren (72). Rond de kerk komen verschillende levensfases samen: school, zorglocatie, appartementen en kerkhof. De onderlinge verbondenheid blijkt ook uit lokale gebruiken en verenigingsleven, al is dat na corona wat verzwakt. Tegelijk bestond er traditioneel ook rivaliteit, vooral zichtbaar bij wedstrijden tussen de plaatselijke voetbalclubs Altior (Langeraar) en TAVV (Ter Aar).
Papenveer en de Hoekse Aarbrug vormen een knooppunt van waterwegen: hier begint het Aarkanaal en liggen langsroutes naar omliggende dorpen en steden. Martin Vermeulen (65) schetst hoe Ter Aar transformeerde van een tuindersdorp waar groenten en later bloemen per schuit werden geveild, naar een plek met minder landbouw en meer industrie; vrachtschepen en kweekactiviteiten zijn grotendeels verdwenen. Martin, die nog als bode voor de gemeente werkt, verzamelt lokaal erfgoed en houdt de geschiedenis levend.
Bewoners omschrijven Ter Aar als een dorp van doeners: hardwerkende mensen, betrokken buurten, kermissen, braderieën en een actief verenigingsleven. De omgeving met vaarwegen, openluchtzwembad en de Langeraarse Plassen wordt geroemd als uniek natuurgebied in het Groene Hart. Hoewel Ter Aar geen wereldberoemde kunstwerken heeft zoals Amsterdam, zijn inwoners trots op hun eigen bekende sporters en winnaars van de Elfstedentocht; “wat zij in het groot hebben, hebben wij in het klein,” is de trotse teneur.
Kijkend naar de toekomst hopen bewoners op maatregelen tegen verkeersoverlast — onder meer een rondweg rond Aardam en minder zwaar verkeer op de Westkanaalweg — en op behoud van leefbaarheid: winkels, vrijwilligers voor zorg en voldoende ruimte voor woningbouw zonder dat het dorp “vol raakt”. De sfeer is optimistisch: bewoners willen dat Ter Aar zijn kleinschalige identiteit en natuurwaarde behoudt terwijl knelpunten worden aangepakt.