Ton (78) is been kwijt na zwaar ongeluk: 'Ik neem de chauffeur niets kwalijk'
In dit artikel:
"Ik blijf positief, alleen mis ik een been." Ton van Wingerde (78) uit Delft raakte een maand geleden bij De Lier ernstig gewond toen een vrachtwagen hem op een fietspad overreed. Op weg naar zijn dagelijkse sportschooltrainingssessie in Naaldwijk nam hij rond 8.00 uur de gebruikelijke route langs het kanaal. Door afsluitingen op de N211 (Wippolderlaan) was het drukker, en toen Ton even naar voren stapte om beter te kunnen oversteken, sloeg de situatie fataal om: de chauffeur draaide en Ton belandde onder het voertuig.
Ton bleef aanvankelijk bij bewustzijn en kon met zwakke stem informatie geven — onder meer dat hij een aneurysma heeft en bloedverdunners gebruikt — en theelde zijn telefoon met ICE-contacten. Omstanders legden snel een tourniquet om zijn zwaar bloedende been; dat ingrijpen maakte volgens Ton het verschil. In het ziekenhuis bleek zijn been niet meer te redden: er volgde een amputatie. Hij werd meerdere uren op de intensive care behandeld en ontwaakte pas op de uitslaapkamer.
Ondanks het trauma houdt Ton een opmerkelijk vergevingsgezinde houding. Kort na het ongeluk stuurde hij de chauffeur en diens werkgever een e-mail zonder verwijten; de werkgever beschouwt het als een "verschrikkelijk ongeluk" en voelt met hem mee. Ton zegt dat hij het de chauffeur niet kwalijk neemt: "Ik stond gewoon op de verkeerde plek," zo legt hij uit en hoopt dat de bestuurder geen nachtmerries krijgt. Omwonenden en bekenden reageerden geschokt — tientallen kaarten liggen in zijn kamer in het revalidatiecentrum — en zijn sportleraar kreeg tijdens de gebeurtenis zelfs een telefoonoproep terwijl Ton nog onder de vrachtwagen lag.
In het revalidatiecentrum werkt Ton dagelijks aan zijn herstel: ruim drie kwartier per dag bedtrainingen en wat gewichten om de rest van zijn lichaam sterk te houden; drie keer per week mag hij naar de fitnessruimte beneden. Wondverzorging en vocht/ vuil in de stomp vertragen de uitlevering; het verblijf in het centrum kan nog weken duren. Er is al gesproken over protheses; als zijn algemene gezondheid meewerkt, verwacht Ton dat lopen met een prothese haalbaar is. Zijn doel blijft helder: weer sporten en fietsen, al erkent hij dat het jaren kan kosten.
Het incident illustreert de kwetsbaarheid van ook vitale ouderen in het verkeer, de levensreddende rol van eerstehulp door omstanders en de psychologische impact op slachtoffers en betrokken chauffeurs. Ton blijft vastberaden en stelt zich op als iemand die anderen niet tot last wil zijn.