Ton (78) laat been amputeren na ongeluk: 'Hoop dat chauffeur geen nachtmerries heeft'

In dit artikel:

"Ik blijf positief, alleen mis ik een been." Ton van Wingerde (78) uit Delft raakte een maand geleden betrokken bij een zwaar ongeluk met een vrachtwagen op de route langs het kanaal bij De Lier, terwijl hij rond 8.00 uur op de fiets was naar zijn dagelijks bezoek aan de sportschool in Naaldwijk. Door wegafsluitingen op de N211 reden veel voertuigen via het buitengebied; Ton stond te wachten om over te steken toen een vrachtwagen ineens stuurde en hem overreed. Volgens Ton heeft de chauffeur hem waarschijnlijk niet gezien.

Direct omstanders legden een tourniquet aan omdat zijn been hevig bloedde; dat beperkte het verlies van bloed totdat de hulpdiensten arriveerden. Ton was bij bewustzijn en kon belangrijke informatie geven (hij heeft een aneurysma en gebruikt bloedverdunners; in zijn linkerpocket stonden ICE-nummers). Na reanimatie en vervoer naar het ziekenhuis werd zijn been geamputeerd. Hij wordt sindsdien in een revalidatiecentrum behandeld; de wond bevat nog vuil en vocht, waardoor de opname nog zeker een maand kan duren.

Ondanks de ingrijpende gevolgen blijft Ton opvallend nuchter en optimistisch: hij zegt geen wrok te koesteren en stuurde de chauffeur binnen een week een e‑mail zonder verwijten. De werkgever noemt het een "verschrikkelijk ongeluk" en zegt dat zowel het bedrijf als de chauffeur intens met Ton meeleven; de mail van Ton hielp de chauffeur volgens het bedrijf. In de omgeving zijn mensen geschokt — tientallen kaarten lagen in zijn kamer — en Ton moest zelfs uitleggen aan zijn sportleraar dat hij letterlijk onder een vrachtwagen lag toen die belde.

Fysiek werkt Ton in het revalidatiecentrum dagelijks aan zijn conditie: drie kwartier training op bed met oefenmaterialen en gewichten om de rest van zijn lichaam sterk te houden, en drie keer per week mag hij naar de fitness beneden. De hechtingen zijn inmiddels verwijderd en er is gesproken over protheses; Ton hoopt weer te kunnen sporten en fietsen, maar erkent dat veel afhangt van zijn verdere herstel en gezondheid. Zijn instelling is praktisch en doelgericht: hij wil niet dat anderen zich schuldig voelen en zet in op revalidatie en zelfstandigheid.

Korte context: snelle hulp (tourniquet en ambulance) en goede medische zorg hebben waarschijnlijk levensreddend gewerkt. Voor veel actieve ouderen zijn moderne protheses en revalidatietrajecten succesvol genoeg om weer mobiel te worden, al verschilt het resultaat per persoon.